Alessandro Mendini urodził się 16 sierpnia 1931 roku w Mediolanie. Zmarł 18 lutego 2019 tamże.
Wychowywał się w zamożnym domu projektu Piero Portaluppi, wśród fascynujących obrazów Alberta Saviniego, Gino Severiniego, Massimo Campigliego, Giorgio Morandiego oraz wielu innych dzieł modernistów należących do rodzinnej kolekcji. Takie otoczenie miało największy wpływ na rozwój jego kreatywności.
Po zdobyciu tytułu architekta na Politechnice Mediolańskiej współpracował z takimi architektami jak Ernesto Nathan Rogers, Marcell Nizzoli oraz Gio Ponti. Zainteresowany pisaniem i teoretyzowaniem, poza samym projektowaniem, w rezultacie kierował pismami Casabella (1970-1976), Modo (1977-1981) oraz Domus (1980-1985 i 2010).
Praca nad kreowaniem kolejnych pism lub ich prowadzeniem toczyła się na równi z tworzeniem grupy Alchimia, z którą dzielił się w pełni przygodą, jaka doprowadziła do stworzenia designu radykalnego, architektury neomodernistycznej w odniesieniu do kaligrafii, kolorystyki, symboliki, romantyzmu i problematyki projektowania. Od tej pory realizował świat bajecznych obiektów, mebli, prototypów, produktów, obrazów, tekstów, scenerii, instalacji i sytuacji, złożonych, kontrowersyjnych, paradoksalnych, żartobliwych, literackich przeplatających się wzajemnie.
Od tego czasu zaczyna też współpracę z takimi firmami, jak Alessi, Philips, Swatch oraz wieloma innymi, a także występuje w roli konsultanta dla różnych producentów (wliczając tych z Bliskiego Wschodu), tworząc dla nich wizje rozwoju poprzez dobry design.
Rzadko zajmujący się dydaktyką i nauczaniem na uczelniach, Mendini prawie nigdzie nie wykładał poza kilkoma latami w Wiedniu. Niemniej jednak, należy do grona założycieli Domus Academy w Mediolanie.
Mendini jest również członkiem honorowym Bezalel Academy of Arts and Design w Jerozolimie; laureatem nagrody Compasso d'Oro of Design w 1979, 1981 i 2014; dzierży tytuł Chevalier des Arts et des Lettres we Francji; a także otrzymał tytuł honorowy od Ligi Architektów Nowego Jorku (Architectural League of New York). Otrzymał również tytuły honoris causa Politechniki Mediolańskiej oraz École Normale Supérieure de Cachan we Francji. Jest też profesorem honorowym Rady Akademickiej w Akademii Sztuk Pięknych Guangzhou w Chinach oraz obywatelem honorowym miasta Guangzhou. Niedawno odebrał w Chicago European Prize for Architecture 2014.
Prace Alessandro Mendiniego znajdują się w kolekcjach prywatnych i państwowych na całym świecie.
W jego działaniach możemy zauważyć dwie strony jednej duszy. Jedna jest skryta i introwertyczna, druga skierowana bardziej na pracę w zespole. Trzeba przyznać, że wiele prac Mendini wykonał sam, ale równie wiele w zespołach, które tworzył zarówno z nieznanymi, jak i ze światowej sławy designerami i artystami.
W 1989 wraz z bratem architektem Francesco Mendinim otworzył Atelier Mendini w Mediolanie. Atelier zaprojektowało kompleks fabryczny dla firmy Alessi w Omegni, basen olimpijski w Trieście, stacje metra oraz koncepcję odnowienia ratusza w Neapolu, Byblos Art & Design Hotel Villa Amistà w Weronie, biura dla firmy Trend z Vincenzy, rewitalizację trzech obszarów przemysłowych w dzielnicy Bovisa w Mediolanie, odnowienie promenady we włoskim mieście Catanzaro. Inne projekty Atelier to: wieża w Hiroshimie (Japonia), Groninger Museum w Holandii, dzielnica miejska w Lugano w Szwajcarii, biurowce Madsack w Hanowerze, budynek handlowy w Lörrach (Niemcy),nową siedzibę Triennale w Mediolanie, Muzeum Ceramiki w Icheon w Korei wraz z założeniem przestrzeni targowej oraz wiele innych projektów w Europie i USA. W Korei jest też dla niektórych miast konsultantem w dziedzinie urbanistyki i rozwoju przestrzennego.
Zdobywca złotego medalu w dziedzinie architektury we Włoszech w 2003 za projekt stacji metra w Neapolu oraz Villegiature Awards 2006 w Paryżu za projekt Byblos Art & Design Hotel Villa Amista, w kategorii „Best Hotel Architecture and Interior Design in Europe”.
Atelier można porównać do rzemieślniczego laboratorium, które zgłębia obszary wizji, estetyki, psychologii i wizerunku, proponując pejzaż poetyckich figur w przeciwieństwie do okrucieństwa tego świata.
